Πιπίλα, η αγαπημένη! Επίδραση στην ομιλία και συμβουλές

Ήδη από την ενδομήτριο περίοδο, το έμβρυο βάζει αντανακλαστικά το δάχτυλο στο στόμα. Κάπως έτσι ξεκινάει η προετοιμασία να δεχτεί και να επεξεργαστεί την τροφή. Από τη στιγμή της γέννησης μέχρι και την ηλικία των δύο ετών, τα παιδιά περνούν το "στοματικό στάδιο". Κατά το στάδιο αυτό, το στόμα αποτελεί τα "μάτια" των παιδιών, καθώς όλα τα αντικείμενα που πιάνουν στα χέρια τους περνάνε από αυτό. Με τον τρόπο αυτό ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, αντιλαμβάνονται το σχήμα, το μέγεθος, την υφή των αντικειμένων.

 

Πιπίλα, η αγαπημένη! Εκτός από παιδιά προσχολικής ηλικίας, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που συναντάμε ακόμα και παιδιά σχολικής ηλικίας που δεν μπορούν να την αποχωριστούν. Το πιπίλισμα της πιπίλας ή του δακτύλου προκαλεί την έκκριση ενδορφινών στον οργανισμό, ορμονών που προκαλούν αισθήματα ανακούφισης και ευφορίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι το πιπίλισμα τα βοηθά να ανακουφιστούν από τους πόνους των δοντιών ή ακόμα και από σωματικούς πόνους (π.χ. κολικούς), τα ηρεμεί, τα βοηθά να κοιμηθούν και να σταματήσουν να κλαίνε. 

Πλεονεκτήματα:

• Το πιπίλισμα είναι ένα φυσιολογικό αντανακλαστικό. Ένα μωρό που πιπιλάει, σαφώς, μας δείχνει μία φυσιολογική ανάπτυξη.

• Έρευνες αναφέρουν ότι η χρήση πιπίλας ως τους 12 μήνες, συμβάλει στην αποφυγή του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Κι αυτό γιατί τα μωρά που κοιμούνται με πιπίλα ξυπνάνε πιο εύκολα, δεν έχουν τόσο βαθύ ύπνο.

• Αποτελεί σωτηρία για τους γονείς σε στρεσογόνες καταστάσεις , όπως ο εμβολιασμός, ο ύπνος, ο εκνευρισμός του μωρού κ.α.

 

Μειονεκτήματα παρατεταμένης χρήσης πιπίλας:

• Εμφάνιση πιθανών ορθοδοντικών προβλημάτων (αυξημένη πρόταξη άνω γνάθου, πρόσθια χασμοδοντία). Πιθανά ορθοδοντικά προβλήματα μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση αρθρωτικών διαταραχών, δηλαδή τη δυσκολία εκφοράς κάποιων φωνημάτων.

• Συχνές ωτίτιδες, λόγω της υπερβολικής διεύρυνσης των ακουστικών σωλήνων, που προκαλείται από το συνεχές ρούφηγμα.

• Έχοντας διαρκώς απασχολημένο το στόμα πιπιλίζοντας, υπάρχει δραματική μείωση των ευκαιριών του μωρού να μιμηθεί ήχους, συλλαβές, λεξούλες, να βαβίσει κ.α. Αυτό, επηρεάζει αρνητικά τη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού.

• Παρεμποδίζεται η σωστή κινητικότητα και ανάπτυξη της γλώσσας, κάτι το οποίο σχετίζεται άμεσα με την ομιλία και την εκφορά των φωνημάτων.

• Κίνδυνος πνιγμού ή μυκητίασης.

 

 Βάσει της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρείας, τα παιδιά θα πρέπει να διακόπτουν τη χρήση της πιπίλας στην ηλικία των 6-12 μηνών. 

 

Η έρευνα, πάνω στις επιδράσεις της παρατεταμένης χρήσης πιπίλας είναι ,ωστόσο, αρκετά ασαφής. Οι προσωπικές μου συμβουλές ως μητέρα και λογοθεραπεύτρια είναι οι εξής:

1. Δεν «μπερδεύουμε» το μωρό με πιπίλα μέχρι να γίνει 30-40 ημερών, ώστε να εδραιωθεί ευκολότερα ο θηλασμός.
2. Σε καμία περίπτωση δεν ενθαρρύνουμε το μωρό να χρησιμοποιεί πιπίλα.
3. Εφόσον, δώσουμε πιπίλα, την διακόπτουμε όσο πιο νωρίς μπορούμε.
4. Εάν παρατηρούμε ότι το παιδί πιπιλάει το δάχτυλο, αντικαθιστούμε με πιπίλα. Το δάχτυλο είναι πάντοτε εύκολα προσβάσιμο ως μέρος του σώματός του, και κατά συνέπεια «κόβεται» πιο δύσκολα. 
5. Διακόπτουμε σταδιακά, μία μία συνήθεια. Αφού διακοπεί το δάχτυλο και αντικατασταθεί από την πιπίλα, προχωράμε σταδιακά στη διακοπή της πιπίλας. 
6. Εφόσον χρησιμοποιούμε πιπίλα, τη χρησιμοποιούμε μόνο για να αποκοιμηθεί το μωρό. Τη βγάζουμε από το στόμα, μόλις κοιμηθεί.
7. Όταν ξυπνάει το μωρό, του βγάζουμε την πιπίλα. Έτσι θα μάθει σιγά σιγά ότι μπορεί να την χρησιμοποιεί μόνο στον ύπνο.
8. Επιλέγουμε σωστές ορθοδοντικές πιπίλες. Αντικαθιστούμε σε περίπτωση φθοράς, για να αποφύγουμε κίνδυνο μολύνσεων.
9. Βγάζουμε την πιπίλα από το στόμα, όταν προσπαθεί να μιλήσει ή περιμένουμε κάποια ανταπόκριση – απάντηση σε ερώτηση – διάλογο. Δεν επιτρέπουμε την ομιλία με την πιπίλα εντός της στοματικής κοιλότητας.
10.  Δεν προσφέρουμε την πιπίλα όταν το παιδί κλαίει ή σε δύσκολες καταστάσεις.

 

 Πώς όμως θα καταφέρουμε να κόψουμε την πιπίλα; 

 

• Με αγάπη και κατανόηση, όχι βίαια και ξαφνικά. Η πιπίλα για τα περισσότερα παιδιά συμβολίζει την ασφάλεια. Αποτελεί ένα μέσο με το οποίο ηρεμούν. Αυτό και μόνο θα πρέπει να μας κάνει πολύ προσεκτικούς ως προς την επιλογή του τρόπου που θα επιλέξουμε για να την κόψουμε. Να θυμόμαστε ότι για το παιδί μας αυτό θα αποτελεί μια σημαντική μετάβαση.

• Θυμάστε τι αναφέραμε παραπάνω; Η πιπίλα είναι σωτήρια για τους γονείς. Πόσες φορές, το νιώσαμε αυτό; «Ουφ, σταμάτησε να κλαίει!» Η προσφορά της πιπίλας, κάλυψε αρχικά μία δική μας ανάγκη. Και προσωρινά, μία ανάγκη του παιδιού. Το παιδί έχει πάντοτε ανάγκη τους γονείς του. Κι αυτοί δεν αντικαθιστώνται ποτέ πλήρως και με τίποτα. Εφόσον, αποφασίσαμε να προσφέρουμε πιπίλα, πρέπει και να αποφασίσουμε ότι θα την διακόψουμε. Σε αυτή τη μετάβαση, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και σίγουροι, ότι θα είμαστε εκεί, με υπομονή, επιμονή, αγάπη και ενσυναίσθηση, να το στηρίξουμε και να το καταφέρουμε μαζί.

• Δεδομένης, της δυσκολίας, δεν επιχειρούμε να διακόψουμε και κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα την πάνα. Είναι σημαντικό να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του παιδιού. Εμείς, πώς θα νιώθαμε αν ταυτόχρονα χάναμε τη δουλειά μας και τον σύζυγό μας; Νομίζω καταλάβαμε. Ένα ένα. Σιγά σιγά.

• Επιλέγουμε μία ήρεμη περίοδο της ζωής του παιδιού (όχι κατά το ξεκίνημα του παιδικού σταθμού ή μόλις μετακομίσαμε στο νέο σπίτι ή μόλις ήρθε νέο μέλος στην οικογένεια, ή όταν αρχίζει να βγαίνει ένα δοντάκι και δεν μπορεί να ηρεμήσει με τίποτα).

• Προετοιμάζουμε το παιδί, με ειλικρινή συζήτηση, με παραμύθια. Διαβάζουμε και συζητάμε ξανά και ξανά και ξανά πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία «κοψίματος». Δεν προχωράμε σε διακοπή, βίαια, ξαφνικά, ή με ψευδείς πληροφορίες, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλο άγχος και αναστάτωση στο παιδί και να επηρεάσει αρνητικά την εμπιστοσύνη που σας έχει.
  

• Φράσεις όπως «Καλά, μωρό είσαι κι έχεις πιπίλα;» , «Θα σε κοροϊδεύουν άμα σε δουν με την πιπίλα.» κ.α. καλό είναι να αποφεύγονται πλήρως.

• Ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, λέγοντας ότι πιστεύουμε σε εκείνο ότι θα τα καταφέρει, ότι είμαστε μαζί του, να το στηρίξουμε και να το βοηθήσουμε σε αυτό το βήμα που ετοιμάζεται να κάνει. Δείχνουμε πίστη και εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει.

• Αντικαθιστούμε, επίσης, την πιπίλα με κάποιο αρκουδάκι, κάποιο πανάκι, κάτι που μπορεί να διαλέξει το παιδί ή ακόμα και με το χρόνο μας. Κάνουμε περισσότερες αγκαλιές, τραγουδάμε ένα νανούρισμα, διαβάζουμε ένα παραμυθάκι.

• Την περίοδο που προσπαθούμε να κόψουμε την πιπίλα, ίσως θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε στην καθημερινότητά μας περισσότερες σωματικές δραστηριότητες. Ίσως, έτσι, το παιδί είναι κουρασμένο και είναι πιο εύκολο να αποκοιμηθεί.

• Σε περίπτωση που το παιδί μας είναι 2-2,5 ετών και χρησιμοποιεί ακόμα πιπίλα, θα ήταν ωφέλιμο να το δρομολογήσουμε άμεσα. Έρευνες δείχνουν, ότι τυχόν ορθοδοντικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, διορθώνονται μόνα τους, με τη διακοπή της πιπίλας, μέχρι αυτή την ηλικία. 

• Σε καταστάσεις εκνευρισμού ή λοιπών αρνητικών συναισθημάτων, κατά τις οποίες το παιδί αναζητά την πιπίλα, προσπαθούμε να δείξουμε υπομονή και κατανόηση. Δείχνουμε σταθερότητα ως προς την διακοπή της πιπίλας και προσφέρουμε νέες ιδέες αποφόρτισης και χαλάρωσης. Ίσως, μία βόλτα στο πάρκο ή την παιδική χαρά, ένα τραγούδι, ένα μπανάκι, λίγος χορός, ένα αγαπημένο παιχνίδι, κάνουν πιο διαχειρίσιμη την κατάσταση.

 

Να θυμάστε!

Όσο πιο νωρίς κόβεται η πιπίλα, τόσο το καλύτερο για όλους!

Η πιπίλα είναι μία συνήθεια που κόβεται. Με σταθερότητα, υπομονή, επιμονή και κατανόηση ο στόχος θα επιτευχθεί.

Πριν αγοράσετε καν μία πιπίλα, σκεφτείτε αν όντως το παιδί σας την έχει ανάγκη.

 

 

Ανθολόγιο
Κέντρο Ειδικών Θεραπειών
Αισχύλου 17, Αιγάλεω
Τηλ: 2114236052 
email: anthologio_aigaleo@yahoo.com

Follow us