Ε: Τι να σου πω, έχω νευριάσει με τη μαμά μου!
Μ: Κατάλαβα… Θέλεις να μου πεις τι έγινε;
Ε: ΩΩΩΩ τι να γίνει πια! Όλη μέρα μου λένε τι να κάνω! Ξύπνα, σήκω, έχεις σχολείο, πρόσεχε, προσπάθησε περισσότερο, κάνε καλύτερα γράμματα, φάε, κάνε μπάνιο, βιάσου δουλεύω, έχεις ρομποτική, έχεις αγγλικά, έχεις λογοθεραπεία, έχεις μπαλέτο, έχεις κολυμβητήριο, βάλε πιτζάμες, κοιμήσου. Σας έχω βαρεθεί όλους!
Μ: Δεν ήθελες να έρθεις για λογοθεραπεία σήμερα ε;
Ε: Όχι!
Μ: Γιατί;
Ε: Γιατί ήθελα να παίξω κι εσύ πάλι θα μου πεις για ουσιαστικά και βλακείες!
Μ: Είσαι πολύ θυμωμένη λοιπόν.
Ε: ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ! Μ’ αρέσει να έρχομαι εδώ. Λέμε και αστεία. Αλλά μισώ τη ρομποτική! Και τα αγγλικά δεν τα μπορώ! Κι αυτό το μπαλέτο είναι αηδία πια! Και το σχολείο να γκρεμιστεί! Εκατό φωτοτυπίες κάθε μέρα! Τουλάχιστον εμείς παίζουμε κι ας μου λες για τα βαρετά. Η μαμά όλο δεν προλαβαίνει να παίξουμε. Ο μπαμπάς όλο στο κινητό κάθεται. Άσε που θα μου φέρει κι άλλη δασκάλα να διαβάζω στο σπίτι λέει. Θα τη διώξω!
Μ: Αυτά, τα έχεις συζητήσει με τους γονείς σου;
Ε: ΟΧΙ! Η μαμά μου δεν καταλαβαίνει. Όλο βιάζεται. Μπορούμε να παίξουμε σήμερα; Δεν θέλω να κάνω τίποτα! Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ!
Μ: Ε. μου, καταλαβαίνω πώς νιώθεις… Ήμουν κι εγώ κάποτε παιδί. Έχεις όντως πολύ φορτωμένο πρόγραμμα.
Ε: Και τι μου το λες;
Μ: Για να ξέρεις ότι ήμουν κι εγώ παιδί κι έχω νιώσει όπως εσύ.
Ε: Α. Θα παίξουμε τώρα;
Μ: Θα παίξουμε ό,τι θέλεις. Και λέω να κάνουμε μόνο μία μικρή ανάγνωση σήμερα.
Ε: Εντάξει!
Μ: Όμως νομίζω ότι θα πρέπει να ενημερώσουμε τους γονείς σου για το πώς νιώθεις.
Ε: Πες τα εσύ!
Μ: Εάν είσαι σύμφωνη, θα μπορούσα να μιλήσω με τη μαμά σου.
Ε: Μίλα. Να παίξουμε κούκλες; Η μαμά μου τις έβαλε στο πατάρι. Και σιγά μη μου τις δώσει. Δεν μπορώ να διαβάσω γρήγορα. (Κλαίει)
Μ: Ας παίξουμε τώρα.
Τελικά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι γονείς αναγνώρισαν τη δυσκολία και ξεκίνησαν άμεσα συμβουλευτική . Η Ε. ξεκίνησε κι εκείνη ψυχοθεραπεία και σιγά σιγά βρήκαν τις ισορροπίες τους. Οι γονείς έμαθαν να ακούν το παιδί τους κι εκείνη να εκφράζεται με σεβασμό και ειλικρίνεια, οι δραστηριότητες ελαττώθηκαν και πλέον καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται στην καθημερινότητα, χωρίς τους καθημερινούς τσακωμούς.
Γιατί να σας τα λέω όλα αυτά; Ίσως, μάλιστα, να αναρωτιέται κάποιος το γιατί αφιέρωσα χρόνο να συζητήσω με το παιδί, ενώ το έφεραν στη λογοθεραπεία για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Η απάντηση είναι η εξής: Η θεραπευτική μας σχέση είναι εξαιρετικά σημαντική και έχει σκοπό. Σκοπός της είναι τα καλύτερα αποτελέσματα του προγράμματος παρέμβασης! Ένας θεραπευτής που ασχολείται με το παιδί σας και συζητάει μαζί του ή παίζει μόνο, όταν υπάρχει ανάγκη, θα δημιουργήσει γερούς δεσμούς με το παιδί σας. Εκείνο θα τον εμπιστεύεται και τελικά η συνεργασία θα εξελίσσεται όμορφα και τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα! Γερές βάσεις = γερό σπίτι!
Για φανταστείτε, μία αντίθετη περίπτωση, στην οποία θα μπορούσε κάποιος να πει στο παιδί αυτό «Θα κάνουμε κανονικά το πρόγραμμά μας. Γράψε τις προτάσεις και διάβασε και …. Αυτά δεν είναι της παρούσης. Να τα πεις στους γονείς σου. Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. Κι αν δεν τα κάνεις δεν θα παίξουμε.». Πώς θα ένιωθε αυτό το παιδί; Πότε θα ακούσει κάποιος αυτό το παιδί; Πότε θα το προσέξει κάποιος; Το παιδί κραύγαζε για βοήθεια. Είμαστε ενήλικες. Ποιος θα σταθεί δίπλα σε αυτό το παιδί, να το ακούσει και εκείνο να νιώσει «Είμαι σημαντικός. Έχει αξία αυτό που λέω.» πώς θα χτίσει την αυτοπεποίθησή του για να σταθεί εκεί έξω μεγαλώνοντας;
Κι ύστερα, αναρωτιέμαι, μήπως κάτι κάνουμε λάθος τελικά; Από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και έχουν γενικά ένα δομημένο πρόγραμμα με εργασίες και δραστηριότητες όλη μέρα. Η μέρα τους είναι γεμάτη "πρέπει", "βιάσου", "γρήγορα", "τελείωνε" και άλλα παρόμοια. Μήπως κάτι δεν πάει καλά; Μήπως κάτι έχουμε ξεχάσει;
Είναι ζωτικής σημασίας τα παιδιά να έχουν ελεύθερο χρόνο και να μπορούν να παίξουν ελεύθερα. Μπορούν να μάθουν τόσο πολλά πράγματα μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι! Για τα παιδιά, το παιχνίδι είναι σοβαρή μάθηση!
Το παιχνίδι αποτελεί τη "φυσική" γλώσσα των παιδιών, το πιο ισχυρό μέσο της έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και ανακαλύπτει τον εαυτό του, αλλά και τον κόσμο που το περιβάλλει.
Ειδικότερα, το ελεύθερο παιχνίδι ανοίγει το παράθυρο της φαντασίας. Όταν τα παιδιά έχουν ελεύθερο χρόνο και δεν έχουν τι να κάνουν, βάζουν τη φαντασία τους να δουλέψει και έτσι φτιάχνουν σκηνή με μία κουβέρτα και κάνουν βουτιές στη θάλασσα-κρεβάτι! Επίσης, όταν ένα παιδί έχει κενό στο πρόγραμμά του και έρχεται αντιμέτωπο με τη "βαρεμάρα", ψάχνει και μαθαίνει να βρίσκει ασχολίες, ώστε να απολαμβάνει το χρόνο που είναι μόνο του για να περνάει καλά. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να μάθει ότι το να είσαι μόνος σου είναι εντάξει. Τέλος, το ελεύθερο παιχνίδι αυξάνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού και το κάνει πιο αυτόνομο, αφού το ίδιο αποφασίζει τι θα κάνει. Έχοντας ελεύθερο χρόνο και όχι άλλη μία δραστηριότητα που έχουμε διαλέξει εμείς, επιλέγει και ανακαλύπτει τι του αρέσει να κάνει.
Το παιχνίδι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, καθώς το ίδιο το παιδί το θεωρεί πολύ σημαντικό. Αυτό φαίνεται από το πόσο πολύ απορροφάται από αυτό που κάνει! Μήπως και στο δικό σας παιδί δεν αρέσει η ρομποτική, ο χορός και λοιπά; Μήπως πρέπει να επιλέξετε τις απαραίτητες δραστηριότητες; Μήπως είναι απαραίτητο να βρεθεί ελεύθερος χρόνος για να παίξει; Να παίξετε μαζί;
Το παιχνίδι είναι η μαγική φούσκα των παιδιών. Μπαίνουν μέσα σε αυτή και χάνονται! Ταξιδεύουν σε δικούς τους κόσμους, φαντάζονται, διασκεδάζουν, βαριούνται, ανακαλύπτουν, εφευρίσκουν, δημιουργούν, χαλαρώνουν, ωριμάζουν, συνεργάζονται και πολλά ακόμα....
Αφήστε στα παιδιά χρόνο για παιχνίδι. Αφήστε στα παιδιά χρόνο να βαρεθούν. Αφήστε στα παιδιά χρόνο για παιχνίδι με τους γονείς τους.
Και εάν κάτι σας δυσκολεύει, σας ενθαρρύνουμε να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες για τη συμβουλευτική γονέων και τα οφέλη της.
Ανθολόγιο
Αισχύλου 17, Αιγάλεω
Τηλ: 2114236052
email: anthologio_aigaleo@yahoo.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου