Το παιδί μου δεν με ακούει! Τι να κάνω;

Όλο και περισσότερο ακούμε πλέον γονείς να λένε «Δεν με ακούει καθόλου!», «Για να κάνει κάτι πρέπει να φωνάζω!» και λοιπά. Παρατηρείται μία αυξητική τάση στα «ανυπάκουα» παιδιά θα μπορούσαμε να πούμε. 

Γονείς. Ένας ρόλος με πολλές ευθύνες. Ένας ρόλος, ο οποίος μας αναγκάζει να λέμε συνεχώς στα παιδιά μας τι να κάνουν. Τα παιδιά από την άλλη ακούν και οφείλουν να υπακούν. Φυσικά, δεν υπακούν πάντα! Αυτό, δεν σημαίνει ότι μονίμως δοκιμάζουν την υπομονή μας! Ως ενήλικες, έχουμε υποχρέωση να αναζητούμε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή τη συμπεριφορά τους. Ως ενήλικες, οφείλουμε να εντοπίσουμε την ρίζα του προβλήματος και να προσπαθήσουμε να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά!

Γιατί δεν με ακούει;

Ας δούμε μερικούς πιθανούς λόγους:

• Δεν ακούει, κυριολεκτικά. Ίσως είναι απορροφημένο σε αυτό που κάνει, σε ένα παιχνίδι, σε μία ταινία στην τηλεόραση. Συχνά, όταν τα παιδιά απολαμβάνουν κάτι, μοιάζουν σαν να κλείνουν εντελώς τα αυτιά τους σε εξωτερικά ερεθίσματα.

• Δεν θέλει να κάνει αυτό που του ζητάτε. Όχι. Δεν έχει καμία όρεξη. Όπως κι εσείς φαντάζομαι. Όπως κι εγώ. Απλά, γιατί ίσως προτιμούμε όλοι να κάνουμε κάτι άλλο, ή απλά να μην κάνουμε τίποτα. Έτσι, όταν λέμε «Φεύγουμε» από την παιδική χαρά, φαίνεται να μας αγνοεί, γιατί δεν έχει χορτάσει το παιχνίδι!

• Δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς θέλετε. Ίσως, έχετε πει πολλές πληροφορίες μαζεμένες. Ίσως, αδυνατεί να επεξεργαστεί με την ίδια ταχύτητα που επεξεργαζόμαστε εμείς οι ενήλικες τις πληροφορίες, ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο. Ίσως, έχετε δώσει πολλαπλές εντολές και δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν!

•  Προσπαθεί να επιβληθεί. Όσο εξοργιστικό κι αν φαίνεται, ναι, είναι υγιές το παιδί να νιώθει την ανάγκη κάπου κάπου να επιβάλει τη θέλησή του. Είναι φυσιολογικά βήματα προς την ανεξαρτητοποίηση!

• Είναι κουρασμένο. Όσο κι αν μοιάζουν να έχουν αστείρευτα αποθέματα ενέργειας ολημερίς, κάποια στιγμή, κουράζονται και οι «μηχανές» σβήνουν! Εκεί, είναι αρκετά πιο δύσκολο να ανταποκριθούν σε εξωτερικά ερεθίσματα και κατ’ επέκταση σε εντολές.

 Τι μπορώ να κάνω;

• Χαμηλώνω στο ύψος του παιδιού και διατηρώ βλεμματική επαφή. Έτσι, βεβαιώνομαι ότι το παιδί με άκουσε. Μπορεί να μην κάνει αυτό που ζητάω, αλλά τουλάχιστον, είμαι βέβαιος ότι με άκουσε.

• Μπαίνω στη θέση του παιδιού. Προσπαθώ να καταλάβω τη νιώθει και το διαβεβαιώνω γι’ αυτό. Κατανοώ το συναίσθημά του και με υπομονή δίνοντας χρόνο, επαναλαμβάνω την εντολή.

• Χρησιμοποιώ λίγες λέξεις. Δίνω σαφείς εντολές. Μία κάθε φορά. Αφού ολοκληρωθεί περνάω στην επόμενη. Χρησιμοποιώ ξεχωριστές προτάσεις. Μία πρόταση για το τι να κάνει, άλλη πρόταση για ποιο λόγο πρέπει να το κάνει, άλλη πρόταση τι συνέπειες υπάρχουν αν δεν το κάνει, θέτοντας με αυτό τον τρόπο και κάποια όρια.

• Δίνω τη δυνατότητα επιλογής. Αδιέξοδα πιθανόν να υπάρξουν! Το παιδί ίσως θέλει να κάνει το δικό του, φωνάζει, χτυπάει, ουρλιάζει. Κάνω υπομονή και προσφέρω δύο ασφαλείς επιλογές να επιλέξει.

• Υποχωρώ. Ναι, ακριβώς. Υποχωρώ και αναβάλω την εντολή, όταν αυτό που θέλω παίρνει αναβολή. Αν πάλι, είναι κάτι σημαντικό, όπως π.χ. το βούρτσισμα των δοντιών, ξεπερνάω την κούραση, δείχνω κατανόηση και καθοδηγώ το παιδί βήμα- βήμα.

• Ενθαρρύνω τη θετική συμπεριφορά και ανταπόκριση. Σε κάθε περίπτωση αναφέρω πόσο χαίρομαι που υπάκουσε κάποια εντολή, αμέσως όταν το κάνει. Επιβραβεύω και δίνω περισσότερη σημασία στη θετική συμπεριφορά παρά στην αρνητική. Έτσι, αυξάνονται οι πιθανότητες να αυξηθεί η επιθυμητή συμπεριφορά.

 

Συνεχίστε την προσπάθεια με υπομονή, επιμονή και ενσυναίσθηση! Τα παιδιά είναι κι εκείνα άνθρωποι με συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες!

Εάν η δυσκολία παραμένει, αναζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού. Η συμβουλευτική γονέων, μπορεί να σας προσφέρει υποστήριξη και καθοδήγηση.

 

Ανθολόγιο

Κέντρο Ειδικών Θεραπειών
Αισχύλου 17, Αιγάλεω
Τηλ: 2114236052 
email: anthologio_aigaleo@yahoo.com

Follow us